جستجو در میان محصولات
نکات عمومی پرینت سه بعدی
عموماً اجرا کار توسط دستگاه های پرینتر سه بعدی برای قطعاتی به کار می رود که ساخت آنها بسیار ریز و دشوار است و یا شکل اجرای آنها از حالت 2 بعدی خارج هستند، یعنی اجرای گسترده آنها به شکل 2 بعدی امکان پذیر نخواهد بود و قطعات در 2 جهت انحنا داشته و اجرای آن در اشل خواسته شده منطقی باشد، پرینترهای سه بعدی گزینه مناسبی هستند.
به فرض مثال اجرای یک اجرای یک گنبد و یا پوسته از یک ماکت می تواند با پرینت سه بعدی و الباقی با متریال های در دست، ساخته شوند. زیرا هزینه و زمان اجرای آن به طور چشم گیر کاهش خواهد یافت.
اما زمانی که قطعات (هر چند صنعتی، کاربردی، تزئینی و...) لزوماً اجرای صحیح آن از لحاظ ظاهری و ابعاد میکرونی مهم هست لزوماً پرینترهای سه بعدی از دقت کافی و صافی سطح مناسبی برخوردار هستند.
برای این منظور حتماً باید شناخت کافی نسبت به عملکرد انواع دستگاه های پرینتر سه بعدی داشته باشیم.
دستگاه های پرینتر سه بعدی که در کشورمان در حال کار هستند به از لحاظ تکنولوژی به سه دسته تقسیم می شوند:
1- پرینتر های FDM که با ذوب کردن مواد پلاستیکی یا فلزی مانند ABS ، PLA و.. روی هم از کف تا آخرین لایه با حرکت در سه جهت X,Y,Z قطعات را با دقت 100 میکرون و یا بالاتر خواهند ساخت.
ساخت قطعات توسط این نوع دستگاه ها دارای محدودیت های خاص خود نیز می باشد که با روش های ساپورت گذاری مناسب می توان طرح های ذهنی خود را به واقعیت تبدیل کرد.
متریال های اولیه این نوع دستگاه ها دارای تنوع رنگ بسیار بالا و قابلیت سمباده خوری و فینیشگ مناسبی هستند. اجرای کار با این نوع دستگاه ها بسیار فراگیر، در دسترس و ارزان تر از سایر تکنولوژی پرینتر سه بعدی می باشند.
قطعات ساخته شده توسط FDM ها عموما بسیار محکم هستند.
2- پرینتر های DLP,SLR که با مواد اولیه رزین کار می کند و دارای دقت فوق العاده لایه گذاری حتی 5 میکرونی خواهند بود که در مدلسازی طلا و دیگر صنایعی که دقت بسیار بالا می خواهند بکار می رود و از لحاظ تکنولوژی با ایجاد لایه های ریز و وانعکاس توسط پروژکشن های UV بر روی میز کار و خشک کردن هر لایه توسط UV، ساخت اولین تا آخرین لایه و حرکت موتور فقط در جهت Z، قطعات را در بهترین شکل می سازند.
اجرای کار توسط این دستگاه ها پر هزینه بوده و توجیه خاص خورد را می طلبد. عموماً قطعات ساخته شده شکننده و ترد هستند و تنوع رنگ بالایی ندارند و اجرای کار مانند FDM ها ساپورت گذاری مناسب می خواهد و به دلیلی کیفیت و دقت بسیار بالا فینیشیگ خاصی نیاز ندارد.
3- پرینتر های SLS: کار با این دسته از پرینتر ها به دلیل نامحدود بودن از لحاظ فرم و قطعات بسیار ریز و پیچیده و حتی قطعات فنی مانند انواع لولاها و بست ها بسیار جذابتر از سایر تکنولوژی ها می باشد. احتیاجی به ساپورت گذاری ندارند و توسط انعکاس لیزر و حرکت آینه ها بر روی پودرهای مخصوص و حتی فلزی قادر به ساخت تمامی قطعات هستند. اجرای کار توسط این نوع دستگاه ها بسیار دقیق بوده و هزینه اجرای آن نیز به نسبت سایر تکنولوژی بالاتر می باشد.
پرینتر گروه مهندسی و تبلیغاتی کیان از نوع گروه 1 یعنی FDM می باشد.
محصولات پرینت سه بعدی می توانند با درصد مشخصی تو پر باشند. در پرینت با تکنولوژی FDM با مشخص کردن این درصد که به آن درصد تراکم داخلی یا Infill Densinty می گویند با نرم افزار پرینت امکان پذیر است. هر چه محصول شما تو پرتر باشد استحکام بیشتری دارد. میزان تراکم داخلی بر زمان پرینت و در نتیجه قیمت آن نیز تاثیر می گذارد. هر چه محصول توپرتر باشد، زمان بیشتری برای پرینت احتیاج دارد. Infill بیشتر از ۲۵ درصد در بسیاری از مواقع عملا اتلاف فیلامنت و زمان است.
اجرای بعضی از قطعات توسط پرینترهای FDM به دلیل فضایی که به روی کف ساخته نشده و عمود بر شکل نیستند اجرای آن نیازمند فضایی به شکل داربست می باشد که شکل روی آن ساخته شده و بعد از اتمام پرینت این قسمت ها جدا می شود. تمامی فضاها که به شکل یکپارچه عمود ساخته نمیشوند احتیاج به ساپورت گذاری دارند اما معمولا چون شکل ها روی یکدیگر لایه لایه ساخته میشوند فضاهایی با زاویه حتی 50 درجه نیز را میتوان بدون ساپورت گذاری ساخت. نیاز به ساپورت و نحوه ساپورت گذاری توسط نرم افزارهای پرینتز سه بعدی به طور هوشمند تشخیص داده شده و ایجاد می شوند. اما نقش اپراتور با تجربه در شناخت از هر قطعه و تحلیل زاوایا 20 الی 90 به تشخیص آن میتوان متغیر باشد.
سایز اجرای کار چقدر است؟
سایز قطعات شما با اجرای کیوب یا Bonding Box در شکل نهایی کار در سایز 25 در 15 در ارتفاع 14 می بایست باشد.
- چگونه بدانیم فایل سه بعدی ما قابل اجرا هست یا نه؟
نکات تخصصی پرینت سه بعدی:
اجرای کار توسط دستگاه ملزم به داشتن فایل سه بعدی ساخته شده توسط نرم افزارهای سه بعدی مانند 3dmax، Rhino، Solidwork، Katia، Autocad و سایر نرم افزارها می باشد.
فایل ساخته شده در هر محیطی می بایست دارای وجوه بسته ای باشد. به طور کلی یک Closed Polyurface ، Closed Polymesh، یا هر Close دیگری که وجوه شکسته یا باز نداشته باشند. قطعه یا قطعات به شکل یکپارچه و بسته باشند، به مانند یک boundry سه بعدی.
برای این موضوع باید بدانیم فایل هایی که توسط دیگران یا خود ما صرفاً فقط برای مدلینگ کار و رندر ایجاد شده اند و دارای صفحات یا حجم های کنار یکدیگر گذاشته شده می باشند، بنابراین این نوع فایل های سه بعدی برای پرینتر سه بعدی کاربردی ندارند زیرا مدلینگ آنها به شکل یک جسم یکپارچه و بسته بدون وجوه باز طراحی نشده اند. برای رفع این نوع مشکلات می توان با نرم افزار راینو (Rhino) تبدیل های مناسبی انجام داد و سپس با آنالایزهای مختلف وجوه باز را پیدا کرده و به بستن آنها اقدام کنیم تا بتوانیم یک فایل یک پارچه بسته داشته باشیم.
برای این منظور در نرم افزار Rhino، فایل های Obj یا Stl یا Export هایی که با در Import این نرم افزار، موجود و قابل خواندن باشد را وارد کرده و سپس:
- با دستور Volume میتوان تمامی حجم ها را چک کرد که بسته هستند یا نه. چنانچه بعد از اجرای این دستور مقدار آن بصورت عددی در Command مشاهده شد یعنی فایل شما بسته هست (صحیح و آماده اجرا در دستگاه می باشد) و آن عدد مقدار فضای حجم فایل شما می باشد. در غیر اینصورت با پیغامVolume properties of non- closed مشاهده می شود که مبنی بر باز بودن حجم شما می باشد که می بایست با روش های زیر آن را برطرف ساخت.
- فایل مورد نظر اگر به صورت یکپارچه هست و برای این موضوع خروجی گرفته شده را با دستور MeshtoNurbs آن را به Nurbs تبدیل کنیم.
- تمامی موضوعات را join کنیم.
- در سربرگ Solid ، آخرین گزینه Solid edit Tools ، بخش Faces روی گزینه Merge All Faces را کلیک کرده و صفحاتی که از هم عبور کردند و یا اضافه هستند Trim می شوند.
-در قسمت Analyze direction بر روی گزینه Show Edges میتوان وجوه باز را پیدا کرده و یا با ایجاد صفحات آن را دوباره بسازیم و وجوه آن را ببندیم.